[ my hero academia ] บุคคลทั้งหกในโลกที่วุ่นวาย

บทนำ - จุดเริ่มต้นของพวกเรา!

  

      ในโลกใบนี้มีพลังที่ถูกเรียกว่า'อัตลักษณ์'อยู่ ประชากรบนโลกนี้มีอัตลักษณ์มากกว่าร้อยละแปดสิบ แต่ละคนมีพลังที่ต่างกันออกไป แต่ยังมีประชากรอีกร้อยละยี่สิบ จะเป็นแค่คนธรรมที่ไม่มีอะไรเลย เป็นแค่คนไร้ค่าในสังคมยอดมนุษย์นี้

      - ปัง! -

  

      แต่นั้นก็แค่เรื่องราวส่วนหนึ่งของพวกเรา!

   "ยูระ! จะฆ่ากันรึไงกัน!" สาวผมสีน้ำตาลเข้มแกมแดงตาสีชมพูบานเย็น นามว่ามิอาโกะ ยาซึมิ ตะโกนบอกเพื่อนของเธอกลางสนามหญ้าสีเขียวอ่อน ในช่วงเวลาตอนเย็น

   "ขอโทษได้ป่ะล่ะ ก็ฉันทำไปแล้วอะ! ยาซึมิหลบอยู่นั้นอะ" เด็กสาวผมสีเขียวมรกตท่าทางโกรธ แล้วดูเหมือนจะร้องไห้ นามว่าฮิโยชิ ยูระ พูดขึ้น

   "ไม่มีแค่คนเดียวนะ ยูลจังงงงงงงง" เด็กชายผมสีเขียว ตาทองอำพันตะโกนขึ้นด้านหลังของยูระ เขามีนามว่าซาราดะ คาเซน

   "เดี๋ยวนายก็โดนจับหรอก เซน" เด็กชายอีกคนพูดขึ้นแล้วลากยาซึมิหนีออกมา ผมมีสีม่วงเผือก ตาสีเหลืองอ่อนที่ใส่ผ้าปิดปากตลอดเวลา นามว่าซาราดะ คารุยพูดขึ้น

   "ยายบื้อ ฉันอยู่ทางนี้นะ มาหาฉันสิ" เสียงที่ไร้ต้นเหตุที่มาจากใครหน้าไหนก็ไม่รู้ดังขึ้น ไม่นานร่างของเด็กชายเส้นเกศาและดวงตาสีรัติกาล นามว่าคาริซาวะ มาซาฮิโระ

  "ยูระซัง ไม่ควรพูดแบบนั้นนะไม่เหมาะสมที่จะเป็นฮีโร่เลยนะครับ" เด็กชายอีกคนลุกขึ้นเดินออกมาจากพุ่มไม้ พูดออกมา ผมมีสีเหลืองตาสีฟ้าทะเล นามว่าโยไค จิโกคุ

  "ก็ฉันเป็นมาจะสิบรอบแล้วนะ ทุกคนน่ะ ขี้โกง!" ยูระพูดก่อนจะนั่งกอดเข่าตัวเอง

  "ฮีโร่...ไม่ขี้โกงแล้วก็ไม่โกหกหรอกนะ ยูระ" ยาซึมิพูดขึ้นพร้องกับส่งยิ้มที่แสนบริสุทธิ์กับใบหน้าที่แสนร่าเริงของเธอ

  "ฉันเป็นแทนก็ได้..." คารุยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

  "ดีมากเลย ฉันเล่นกับนายสนุกกว่าเยอะเลย! เนอะคาเซนคุง" คาริซาวะพูดขึ้นก่อนจะกอดคอโยไค ซึ่งเด็กชายก็ทำได้แค่มองด้วยสายตามึนประมาณมากอดคอเขาทำไม

  "หยาบคายจังวะคับ'-' ×2" คาริกับคารุยพูดพร้อมกันก่อนที่จะมองด้วยสายตานิ่งๆ แต่คำพูดเจ็บแบบสุดๆ

   "นี่หมายความว่าเล่นกับฉันมันไม่สนุกงั้นหรอ ฮึก!"ยูระสะอื้น น้ำตาคลอ โยไคโบกหัวเพื่อนตัวเองไปหนึ่งที

   "คาริซาวะนายก็เหมือนกัน พูดแบบนี้ไม่ดีเลย รังแกผู้หญิง"โยไคว่าหน้าตาย 

   "แต่ก็อย่าตบหัวและด่ากันหน้าตายได้ไหมล่ะ!"เด็กชายผมสีเกศาลุกมาโวยวาย

   "ปานนายไม่หน้าตายล่ะ"คาเซนสวนทันควัน

      ฉึก!

   "นิสัยเสีย" คารุย

   "ไม่เป็นลูกผู้ชาย" ยาซึมิ

      ฉึก! ฉึก! 

   "ขอโทษก็ได้โว้ย!"คาริซาวะโวยวายดังเดิม ก่อนจะหันไปหายูระที่กำลังโดนมิอาโกะปลอบ

   "ยูระ ฉันขอโทษล่ะกัน"คาริซาวะเสมองไปทางอื่น มืออยู่ไม่สุข เดี๋ยวปล่อยนาบข้างตัว เดี๋ยวไปเกาหัวบ้าง ลูบท้ายทอยบ้างล่ะ

   "ว้าวววว"เสียงคนในกลุ่มส่งเสียงโฮฮา 

      คาริซาวะ มาซาฮิโระเป็นพวกหน้าตาย ไม่ชอบพูดแนวคนดีเขาทำกัน(?) คนบ้าในร่างเจ้าคนหน้าเดียวดีๆนี่เอง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ใช่คนไม่ดีนะ

   "ยกโทษให้หมอนี้เถอะน่า เห็นแก่ฉันด้วยนะ"

      ยาซึมิกล่อมให้ยูระยอม ยูระลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า คาริซาวะโล่งใจแต่เมื่อสังเกตดีๆทำไมเหมือนมีบางสิ่งในมือของยูระ พร้อมกับคนในกลุ่มที่แท็กมือกัน วินาทีนั้นเองที่เด็กชายผมสีเกศารู้ตัวว่าโดนหลอกซะแล้ว

   "น้ำตาเทียม! นี่พวกนายหลอกฉันเรอะ!?"

   "เปล่าน๊า~"

      คาเซนแสยะยิ้ม ส่วนคาซุยมองไปทางอื่นแกล้งเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับเหตุการณ์ พอครั้นหันไปหาคนอื่นๆ ก็แกล้งจับกลุ่มคุยกันเรื่องข้าวเย็นว่าจะได้ทานอะไรกัน เขาคนนี้อยากบอกเหลือเกินว่ามันโคตรไม่เนียน! 

   "คาซุย!"คาริซาวะตะโกน

   "หืม?"คาซุยเลิกคิ้วมองคนเรียก

   "คนไล่น่ะ นายไม่ต้องเป็นหรอก"คำพูดของคาริซาวะเรียกสายตาทุกคนได้ดี 

   "เพราะฉันจะเป็นเอง! เตรียมตัวให้ดีๆ ไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดี เดียวจะไล่งับให้หมดเลยยยยย!!"สิ้นอีกประโยคทุกคนต่างวงแตก คาริซาวะหัวร้อนแล้ว ระวังหัวให้ดีนะพวกเรา!  

      พวกเราคือการรวมตัวของเด็กๆทั้งหกคน   

      พวกเราคือคนที่ต่างกันสุดขั้ว

      พวกเราคือหนึ่งเดียวกัน

      ทำไมน่ะหรอ?

      ... 

      .. 

      . 

      เพราะพวกเราคือครอบครัวเดียวกันไงล่ะ ... ? =)

 -------------------

      จุดเริ่มต้นที่สวยงาม แต่...คุณคิดว่าอุปสรรคมันจะง่ายมากเลยหรือไง พวกเราจะบอกคุณได้แค่ว่า

      จงทิ้งโลกสวยๆในฝันแสนโง่เขลาของคุณซะ

 

      โลกที่มีซึ่งมียอดมนุษย์มากมาย การแบ่งแยกคนแข็งแกร่งและอ่อนแอ ในโลกที่เป็นสีเทา ความยุติธรรมก็เป็นแค่ตัวหนังสือ ถ้าคุณยังไม่หยุดจินตนาการอันแสนหวานนั้น คนที่ถูกเหยียบย่ำเพื่อเป้าหมายของคนอื่น

      จะกลายเป็นตัวคุณเอง

By Despair.